کد مطلب:36714 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:125

اذن باری در امر دعا اعتباری نیست. یعنی همانند اجازه هایی نیست كه مدیران به زیردستان خود می دهند. بلكه اصولا در نسبت میان خدا و خلق، «اذن» خالق به ساختمان مخلوق برمی گردد. یعنی هنگامی كه گفته می شود خداوند ما را مجاز كرده تا وی را بخوانیم، به این معناست كه او ما را چنان آفریده است كه می توانیم و بلكه مشتاق هستیم كه وی را بخوانیم. یعنی خداوند آدمیان را به گونه ای آفریده است كه هم به خواندن وی محتاج اند و هم نسبت به آن مشتاق:

این طلب در ما هم از ایجاد تست
رستن از بیداد یا رب داد تو است

(مثنوی، دفتر اول، بیت 1341)

هم دعا از تو، اجابت هم ز تو
ایمنی از تو، مهابت هم ز تو

(مثنوی، دفتر دوم، بیت 694)

[صفحه 251]

صفحه 251.